Een reden waarom ik geen weblog over mijn kind zou schrijven, zou zijn om zijn privacy te waarborgen. Zoals ik in mijn eerste blogje schreef, volg ik ook weblogs van andere moeders. Ik ben vast niet de enige nieuwsgierige die graag een kijkje neemt in het leven van een ander. Ik vind het gewoon leuk om te kijken hoe een ander het moederschap (of andere bezigheden in het leven) ervaart.
Maar met één ding heb ik toch wel eens moeite, namelijk dat het leven van een kind ook wordt blootgegeven op het internet, baby's, peutertjes, kleuters en oudere kinderen die zich er totaal niet van bewust zijn dat de hele wereld ook een kijkje in hun leven kan nemen. Deze kinderen kunnen (naar mijns inziens) hier niet bewust voor of tegen kiezen en de gevolgen hiervan overzien.
Zo had ik jaren geleden een vriend die er heel bewust voor had gekozen om zijn naam en foto's van hem niet op internet te plaatsen. Hij kon er nog voor kiezen, want hij was, net als ik, opgegroeid in een tijd dat internet nauwelijks bestond en een dure aangelegenheid was. Dat was een tijd waarin moeders nog foto's maakten met een camera met een fotorolletje en de afgedrukte foto's wellicht aan de nieuwsgierige opa's en oma's lieten zien en die bestemd waren voor het fotoalbum. Van hem dus ook geen enkele foto te bespeuren op internet, laat staat zijn naam (oei, de verleiding om zijn naam hier te typen, haha!).
Privacy was voor mij in de jaren 90 naar de wc gaan met de deur op slot of je omkleden in zo'n benauwd omkleedhokje in het zwembad. Met de komst van het social media is er een hoop veranderd en is het begrip privacy een breder begrip geworden. Ik probeerde zojuist te onderzoeken hoe ik Instagram aan mijn weblog toe kan voegen, behalve dan dat het (vooralsnog) een ingewikkeld technisch verhaal blijkt te zijn (ik heb nog veel te ontdekken hier op blogspot!), realiseerde ik me dat ik mijn Instagram-account heb afgeschermd en zelf wil bepalen wie er op mijn account komt kijken. Voor nu dus even geen Instagram op mijn weblog (mocht je me willen volgen, stuur ff een pb'tje).
De kinderen van deze tijd groeien op met een hele andere kijk of besef van privacy. Zo schijnt het vloggen helemaal hip te zijn. Ik weet nu al dat ik beslist niet wil dat mijn kind dit later gaat doen als dit te zijner tijd überhaupt nog bestaat (hopelijk niet zo'n voornemen dat ik niet waar kan maken, haha!), zijn hele hebben en houden blootgeven aan mensen die niks beters te doen hebben dan naar het leven van mijn kind te kijken. Nou is een weblog ook niet heel anders, alleen ben ik geen kind en hoop ik hier toch wat bewuster mee om te gaan dan een kind of een tiener.
Ik ben er nog niet over uit of ik foto's van mijn kind ga plaatsen op internet. Ergens wil ik dat hij zelf die keuze kan maken, maar ergens weet ik ook dat ik hem er ook niet eeuwig tegen zou kunnen beschermen, omdat tegenwoordig overal foto's en filmpjes worden geplaatst van (andermans) kinderen, waarvoor echt niet altijd toestemming is gevraagd aan de ouders. Zijn naam (die hij nog steeds niet heeft overigens) zal ik in geen geval vermelden, dus gaat meneer al vanaf hij een paar centimeter groot was, als Guus(je) door het leven.
Het niet plaatsen van foto's zal nog wel even een dingetje worden als ik besluit om het niet te doen. Want ik weet zeker dat ik rete-trots op mijn kind zal zijn, net als alle andere moeders. Maar voor mij zou het dan misschien toch een stukje eigenbelang zijn, lekker pronken met mijn kind en mijn kind heeft er niets aan. Het kan maar zo zijn dan ik toch zo trots ben en foto's van de kleine man ga delen. Ik vrees een beetje voor het nakomen van die standpunten die elk moeder wel in heeft genomen voordat het opvoeden begon, ik zal daar vast niet anders in zijn, en waarschijnlijk is dit er eentje :-) En die weblog, tsja, die ben ik toch maar gestart.
Maar met één ding heb ik toch wel eens moeite, namelijk dat het leven van een kind ook wordt blootgegeven op het internet, baby's, peutertjes, kleuters en oudere kinderen die zich er totaal niet van bewust zijn dat de hele wereld ook een kijkje in hun leven kan nemen. Deze kinderen kunnen (naar mijns inziens) hier niet bewust voor of tegen kiezen en de gevolgen hiervan overzien.
Zo had ik jaren geleden een vriend die er heel bewust voor had gekozen om zijn naam en foto's van hem niet op internet te plaatsen. Hij kon er nog voor kiezen, want hij was, net als ik, opgegroeid in een tijd dat internet nauwelijks bestond en een dure aangelegenheid was. Dat was een tijd waarin moeders nog foto's maakten met een camera met een fotorolletje en de afgedrukte foto's wellicht aan de nieuwsgierige opa's en oma's lieten zien en die bestemd waren voor het fotoalbum. Van hem dus ook geen enkele foto te bespeuren op internet, laat staat zijn naam (oei, de verleiding om zijn naam hier te typen, haha!).
Privacy was voor mij in de jaren 90 naar de wc gaan met de deur op slot of je omkleden in zo'n benauwd omkleedhokje in het zwembad. Met de komst van het social media is er een hoop veranderd en is het begrip privacy een breder begrip geworden. Ik probeerde zojuist te onderzoeken hoe ik Instagram aan mijn weblog toe kan voegen, behalve dan dat het (vooralsnog) een ingewikkeld technisch verhaal blijkt te zijn (ik heb nog veel te ontdekken hier op blogspot!), realiseerde ik me dat ik mijn Instagram-account heb afgeschermd en zelf wil bepalen wie er op mijn account komt kijken. Voor nu dus even geen Instagram op mijn weblog (mocht je me willen volgen, stuur ff een pb'tje).
De kinderen van deze tijd groeien op met een hele andere kijk of besef van privacy. Zo schijnt het vloggen helemaal hip te zijn. Ik weet nu al dat ik beslist niet wil dat mijn kind dit later gaat doen als dit te zijner tijd überhaupt nog bestaat (hopelijk niet zo'n voornemen dat ik niet waar kan maken, haha!), zijn hele hebben en houden blootgeven aan mensen die niks beters te doen hebben dan naar het leven van mijn kind te kijken. Nou is een weblog ook niet heel anders, alleen ben ik geen kind en hoop ik hier toch wat bewuster mee om te gaan dan een kind of een tiener.
Ik ben er nog niet over uit of ik foto's van mijn kind ga plaatsen op internet. Ergens wil ik dat hij zelf die keuze kan maken, maar ergens weet ik ook dat ik hem er ook niet eeuwig tegen zou kunnen beschermen, omdat tegenwoordig overal foto's en filmpjes worden geplaatst van (andermans) kinderen, waarvoor echt niet altijd toestemming is gevraagd aan de ouders. Zijn naam (die hij nog steeds niet heeft overigens) zal ik in geen geval vermelden, dus gaat meneer al vanaf hij een paar centimeter groot was, als Guus(je) door het leven.
Het niet plaatsen van foto's zal nog wel even een dingetje worden als ik besluit om het niet te doen. Want ik weet zeker dat ik rete-trots op mijn kind zal zijn, net als alle andere moeders. Maar voor mij zou het dan misschien toch een stukje eigenbelang zijn, lekker pronken met mijn kind en mijn kind heeft er niets aan. Het kan maar zo zijn dan ik toch zo trots ben en foto's van de kleine man ga delen. Ik vrees een beetje voor het nakomen van die standpunten die elk moeder wel in heeft genomen voordat het opvoeden begon, ik zal daar vast niet anders in zijn, en waarschijnlijk is dit er eentje :-) En die weblog, tsja, die ben ik toch maar gestart.
En ach, nu we het er toch over hebben, een foto van Guus van 12 weekjes 'oud'. Ik denk niet dat zijn toekomstige baas hem op deze foto herkent over een jaar of 20.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten