'Als het maar gezond is': jongetje of meisje?

Zeker weten, elke moeder wil een gezonde baby. Ik ken er geen die een zieke of gehandicapte baby wil. Ik wilde ook graag een gezonde baby, maar héél stiekem wilde ik een gezonde jongensbaby. Ik heb daar ook niet echt geheim van gemaakt eerlijk gezegd.

Op twee vriendinnen na, was iedereen er van overtuigd, inclusief ikzelf, dat ik een jochie zou krijgen. Dat had in mijn geval ook een beetje met mijn voorkeur te maken, maar ook het niet kunnen maken van een voorstellen van mijzelf met een dochter.

Ik vind meisjes net zo leuk als jongens. Ik ben stapelgek op mijn 7-jarig nichtje en vond het onwijs leuk dat ze een meisje bleek te zijn bij haar komst. En toen ik zelf een kinderwens kreeg en vervolgens zwanger raakte, had ik het idee dat ik toch meer een jongensmoeder zou zijn, in plaats van een meisjesmoeder. Ik ben een echte tomboy geweest als kind, ik heb foto's van mezelf als peuter in de zandbak met een gezicht vol modder. Dat begon al op 3-jarige leeftijd. Ik was een echte vechtersbaas, geen jongen was te groot, ik stond mijn mannetje wel. Make-up, mode en jongens? Weinig tot geen interesse. Ik heb ook een beetje van dat mannen-humor, waar mijn vriendinnen gelukkig ook smakelijk om kunnen lachen iets met scheten en zo.

Ik heb als kind ook wel urenlang met de Barbies of poppen gespeeld, roze was een hele lange periode, tot een jaar of twee geleden, de toonaangevende kleur in mijn huis geweest. Maar echt een meisje-meisje, nee, dat ben ik nooit geweest. Hoe zou ik dan als moeder zijn als ik wel een dochter zou krijgen die een meisje-meisje zou zijn? Ik was bang dat ik daar geen geduld voor zou hebben. En ik vind meisjes toch zo kwetsbaar, net wat fragieler dan jongens. Kon ik mijn dochter dan wel loslaten in de wereld waarin ze oog zou krijgen voor (daar gaan we dan van uit) mannen, die haar ook zouden zien? Dat arme kind zou vrijgezel moeten blijven tot ik een keer de pijp uit zou gaan, want o wee, als een jongen haar hart zou breken. (nu is dat niet een angst die op mijzelf van toepassing is, mocht u het zich afvragen, mannen interesseren mij nou eenmaal niet zo).

Ik krijg dus een jongen, een echt mannenmens en daar ben ik zo blij mee! Ik weet zeker dat ik net zo blij was geweest met een meisje hoor, al had ik dan wat meer aan het idee moeten wennen. Wat voor een kind het gaat worden, kan ik natuurlijk niet voorspellen. Het kan maar zo zijn dat het een heel lief, zacht ventje gaat worden, een kleine nerd, een softie of een dromertje. Misschien wordt het wel een heel stoer kereltje, lekker ruig en eentje die zijn mannetje staat. Misschien vindt hij mijn mannen-humor helemaal niks (mijn nichtje daarentegen vindt het dan wel weer onwijs grappig) en schaamt hij zich voor mij als ik weer lach om onderbroekenlol. Mocht hij met poppen en barbies spelen, helemaal prima! Als hij roze mooi vindt, ook geen probleem (heb nog een heleboel mooie roze stofjes liggen om een deken van te naaien, ha!).

We zullen wel zien hoe Guus zich gaat ontwikkelen, wat zijn karakter is en van wat voor een speelgoed of kleur hij houdt. Ik heb natuurlijk wel een beetje de hoop dat ie ook muzikaal is, dat ie niet bang is om voor zichzelf op te komen en dat ie een beetje veel mijn humor heeft, maar ik ben vooral blij dat het een GEZONDE jongen is en wens hem een heel leuk en avontuurlijk leven toe! Voor nu nog maar eventjes doorgroeien, beetje vet kweken, nog even veilig bij mij :-)